Onderweg naar de stembus

Het is zover, we mogen naar de stembus vandaag. Het bestuur kiezen voor de Waterschappen en Provinciale Staten zodat laatstgenoemde op hun beurt weer de Eerste Kamerleden kunnen kiezen. De vraag is alleen … op wie? Er staan aardig wat namen onder de partijen op het stembiljet maar om heel eerlijk te zijn, van de meeste mensen heb ik nog nooit gehoord, nooit gezien, laat staan gesproken en hoe moet ik dan weten waar die mensen voor staan. De nationale tv biedt ook geen hulp. Uitsluitend landelijke politici die hun grijs gedraaide motivaties onder de noemer van een debat voor de zoveelste keer op de kijker loslaten. Alsof we als kiezer nog steeds niet weten waar Jesse Klaver voor is, Thierry Baudet tegen is, Sybrand Buma anders wil, Mark Rutte weglacht of Rob Jette voor huppelt. Het gaat nu juist om de lokale en regionale coryfeeën die de specifieke problemen en op maat gesneden aanpak voor dat specifieke stukje Nederland gaan besturen. De wereld is complex genoeg en zomaar een hokje invullen betekent al snel dat er zaken kunnen gebeuren waar je het als kiezer niet mee eens bent. Behalve lokaal wat namen in de media die me vooral vertellen welke kandidaten uit Den Helder komen, ben ik niets tegengekomen dat me enig houvast kan bieden bij het stemmen. Even de hoop op Jinek en Pauw gericht met hun programma ‘Provinciale Staten verkiezingen’, maar ook hier geen regionaal bestuurder te bekennen behalve in filmpjes die vooral moesten aantonen hoe amateuristisch ze zijn, van commentaar voorzien van al even gekleurde politieke verslaggevers die in ieder geval de gevestigde orde ondersteunen en samengevat door een bekende komiek. Zelfs de onderwerpen waren toch vooral die onderwerpen met een landelijke impact en dit alles maakt dat je als kiezer het gevoel krijgt dat de omroepen zelf ook niet helemaal begrepen hebben waar het bij deze verkiezingen om gaat, met uitzondering van Buitenhof waar Jort Kelder nog een verwoede poging deed dit nog wat recht te trekken en wel provinciale bestuurders uitnodigde. Partijen aanschrijven over tekst en uitleg met betrekking tot de Provinciale Staten verkiezing bleek ook geen zin te hebben, die konden niet antwoorden want waren te druk met campagne voeren, hoezo? We hebben dus maar wat namen gegoogeld maar ook dat bracht niet veel wijsheid. Uiteindelijk stap ik vandaag dus met enige schroom het kieshokje in, want niet kiezen is nu eenmaal helemaal geen optie, maar met niet meer kennis dan een soort van ‘iet-wiet-waait-is-eerlijk-weg’ systeem, maakt dat ik uiteindelijk door de hele gang van zaken nog minder vertrouwen heb in de voordringende landelijke politiek en in moedeloosheid afwacht wat er nu weer met mijn stem gaat gebeuren. Enige troost in dit alles is dat ik met een zo doordacht mogelijke poging tot stemmen in ieder geval mijn burgerplicht weer heb volbracht (zucht).