Opvang bij Coronacrisis

We blijven zoveel mogelijk thuis, maar een blokje om mag, is zelfs beter voor de weerstand, dus gaan we iedere dag nog even een stukje wandelen of fietsen. Uiteraard met een grote boog om onze medemens heen, helemaal volgens de richtlijnen. Op mijn dagelijkse rondje zie ik vanaf de brug een Aalscholver die een aal (paling) naar binnen werkt en natuurlijk wil ik dat fotograferen. Ineens staat er een man achter me die letterlijk over mijn schouder meekijkt en me vrolijk een klap op de schouder geeft “Hij heeft hem wel hé, hij heeft hem wel”, roept hij enthousiast terwijl ik zijn adem in mijn nek voel. Dat maakt me bang maar ook boos en zeg: “we houden afstand hé”. De man lacht me uit – “Oh dat, allemaal bangmakerij”, smaalt hij. Terwijl ik wegloop zie ik dat de man sjofel gekleed is, dat zegt natuurlijk helemaal niets maar als ik even later in de binnenstad een zwerver zie die meteen op me afstapt om te bedelen, roept het ineens een heel andere vraag bij me op, hoe zit het eigenlijk met onze thuis- en daklozen tijdens de Coronacrisis? Normaal gaan deze mensen op in de massa, maar met slechts een enkeling op straat valt het me extra op en vraag me oprecht af of zij alle nieuws wel meekrijgen. Zijn zij eigenlijk wel beschermd en is er wel voldoende opvang? In barre wintertijden is er vaak wel extra slaapplaats maar hoe zit het als het zover komt dat echt iedereen binnen moet blijven – is er dan ook humane opvang voor deze groep mensen waar ze overdag kunnen verblijven? Een plek waar ze veilig zijn voor dit virus  – een thuis voor zolang nodig? Hoop echt in hun en ons belang dat ook daar van overheidswege aandacht voor is.